De klant

Het werk is over het algemeen niet de plaats waar alle spannende dingen gebeuren. Vooral niet in een meubelzaak. En zeker niet s’ochtends. Afgezien van geld verdienen heeft werken bij de Leen Bakker niet direct voordeel. De spullen zijn degelijk, niet goed, maar degelijk. Ik vind de kasten die ik moet verkopen zelf niet mooi, maar dat zeg je niet.

En dat is nou precies waar ik nu over wil klagen. De klant. Als je denkt ‘Goh, ik ga ik een meubelzaak werken, dan ontmoet ik spannende mensen!’ dan kom je bedrogen uit. De demografie van een Leen Bakker is als volgt:

• 45% Studenten en stelletjes die op kamers gaan of samen gaan wonen
• 30% Buitenlanders waarvan 20% geen goed ABN machtig is.
• 15% Families met kinderen.
• 3% Bejaarden
• en 7% de resterende laag van de bevolking met minder dan twee hersencellen.

De klant wekt irritatie op. De klant is egoistisch. De klant vraagt. De klant kan niet zoeken. Maar bovenal: de klant is dom.

‘Waar staat dit?’ Achter je, domme koe. Maar dat zeg je niet. Je zegt: ‘Dat staat achter U mevrouw.’

En ik heb al behoorlijk domme vragen gehad. Laatst nog pakte een klant een douchegordijn en vroeg: ‘Meneer, kan dit gordijn tegen water?’ Nee, dat is een douchegordijn van Arabische zijde, gesponnen door achttien bronstige rupsen bij een temperatuur van exact 12.5 graden en dat mag niet nat worden. Het is alleen voor de sier.

Ik erger me dood aan klanten die niet lezen. Een anekdote. In mijn showroom heb ik twee middenslapers staan, Lotte, in houtkleus, en Sven, in het wit. Naast de Middenslaper Lotter staat Hoogslaper Lotte, in het wit. Een ander wit dan Sven. Klant: ‘Zijn dit dezelfde bedden?’ Een legitieme vraag. Ik zeg: Nee, die zijn anders.’ ‘Oh, hoezo dan?’ Waarop ik me genoodzaakt voelde om elk verschil tussen de bedden op te noemen, en dat zijn er best wat. In mijn hoofd maakte ik de opsomming af met ‘en omdat er een ander kaartje aan hangt met een andere naam!!’

Op lampen staat of er lampjes bij zitten. En ook dat lezen mensen niet. Mensen lezen niet eens wanneer de acties afgelopen zijn. Dat is niet erg als ze daar een dag later achter komen, maar na een week heb ik wel zoiets van ‘…’ ‘Maar in de folder staat dit en dit bed voor die prijs!’ Ja, maar de folder is een week oud. Dan moet je niet alle reclame meteen wegmieteren, slimmerik!

Dit is de vierdeurs versie.
De klant dacht dat de middelste
deuren + lades de tweedeurs
versie was.

Dit is de tweedeurs.
Duidelijk anders.

We verkopen Linnenkast Sprint. Die komt in een twee-, drie- en vierdeurs versie. De twee- en driedeurs hebben een groot hangdeel en een kleiner legdeel, met daaronder drie lades. De vierdeurs heeft twee hangdelen en één tweedeurs legdeel, met daaronder drie grote lades. Mijn collega verkocht een klant de tweedeurs Sprint. Een week later staat de klant boos voor mijn neus. Ze had de verkeerde kast geleverd gekregen. Ik wist van niks en ik was bezig dus ik roep mijn collega. Het blijkt dus dat deze…ehm…oliedomme klant in de veronderstelling was dat de tweedeurs Sprint gewoon het middendeel van de vierdeurs was . Ze wilde haar geld terug. Maar dat kon niet, want het was al een week geleden. En wat kunnen wij er nou aan doen dat zij niet kan lezen wat er op de kaartjes staat, de tweedeurs Sprint staat gewoon uit. Afijn, ze wilde niet weg tot het opgelost was (We spreken vijf minuten voor sluitingstijd trouwens). Hoe het uiteindelijk is opgelost weet ik niet, maar we hebben haar nooit meer gezien. Moraal van het verhaal: leer lezen.

  

Helemaal een feest wordt het als een klant iets koopt wat twee dagen later afgeprijsd wordt. In plaats van naar de klantenservice te gaan komen ze linea recta naar mij, alsof ik het expres deed. En als ik dan niet eens mijn verhaal mag doen kan je wat mij betreft de pot op.

Nog zoiets: onze prijskaartjes hebben een dubbele functie. Aan de achterkant staat de prijs doorgestreept, voor als er een aanbieding is. Ik krijg minstens drie klanten per dag die me vragen: ‘Wat is de nieuwe prijs?’ Als ik dan beleefd uitleg dat dat de achterkant is kan ik twee reacties krijgen. De klant die het begrijpt en blij is dat ie het nu weet (respect voor die klant) of de klant die verontwaardigd is en eist dat we dat anders doen, dat er alleen maar verwarring ontstaat en het product voor een goedkopere prijs wil hebben (deze klant wens ik een enkeltje Ikea-magazijn toe).

Mededeling voor ouders: HOU JE KINDEREN BIJ JE!! Ter verduidelijking, ik ben s’ochtends altijd druk bezig om alle zitzakken recht te leggen, en de poefjes op te stapelen. Het irriteert me enorm als ik net klaar ben, wegloop en achter me een kind head first in de zitzakken duikt. Als ik dat vroeger flikte kreeg ik een lel voor mijn harses! Soms zeggen de ouders er wat van, maar soms ook niet. Kinderen klimmen in kasten. Na acht keer wordt ‘Ze komen steeds vroeger uit de kast’ tegen ouders zeggen een beetje lame. En ze zakken door de bodems. Sterf kinderen, sterf. Gisteren had ik het idee dat er een kinderfeestje in de Leen Bakker was. Kinderen sprongen op bedden (wat levensgevaarlijk is en ik heb er één bijna van een bed moeten trekken omdat ik weet dat die lattenbodem wel eens in wil zakken), doken in kasten, onder middenslapers, er deden er twee verstoppertje en tikkertje…het was net oorlog. Thank God voor boze ouders.

Laten we eindigen met wat positiefs. Er is niks leukers dan een tevreden klant die net een hele slaapkamer bij je besteld heeft. De eerste keer dat dat gebeurde was…magisch. Jammer alleen dat de klant na twee dagen boos terugkwam omdat haar hele bestelling was afgeprijsd…

Ik zag ooit een man bij de kasten staan. Een moslim, dikke baard, keppeltje, lang gewaard (en daaronder sportschoenen), echt typisch. Dus ik stap op hem af en hij zegt, met een perfect Nederlands accent: ‘Goedemiddag meneer, ik wil graag een kast bestellen.’ Ik dacht ‘Zo, jij mag wel blijven.’

Ik vind mijn werk wel leuk hoor, bedden verkopen zit me in het bloed kennelijk. De meeste klanten zijn gewoon geduldig, beleefd en willen dat ik ze help. Alleen die paar die het verpesten met té domme vragen en niet lezen van duidelijke dingen verpesten het voor de rest. En toch zou ik niet zonder ze kunnen. Waarom? Omdat ze wel dingen kopen. En daardoor krijg ik mijn loon. De enige reden dat ik daar zit. En zolang ik geld krijg ben ik bereid alles te tolereren. Ben ik daardoor corrupt? Nee, ik ben een verkoper.

Disclaimer: Dit verhaal berust slechts deels op waarheid. Ik heb alle vragen die behandeld zijn echt gesteld gekregen en ik irriteer me echt aan de zitzakken-affaire. Ook het ‘kinderfeestje’ is echt gebeurd. De gedachten die ik beschrijf zijn sterk overdreven en had ik niet op het moment dat ik met de klant bezig was.