dinsdag 23 februari 2016

Vrees de dode lijn

Zoals je misschien hebt gemerkt, ben ik niet erg consistent in mijn schrijven. Dat is een eigenschap van mezelf die al vaak naar voren is gekomen. Ik ben een ramp met deadlines. Dat moet ik nuanceren. Misschien leest school mee, en dat staat niet echt goed op je rapport als journalist. Ik ben een ramp met plannen en mezelf deadlines opleggen. Als ik een planning maak, voor opdracht van school, of omdat het me handig lijkt, is dat puur voor vorm. Want ik garandeer je, binnen een week klopt er geen hout meer van en is mijn organisatie chaotischer dan een mierennest.

Waar ligt dat aan? Geen idee. Creatieve geest zullen we zeggen. Van de regel dat ik elke week een column moest schrijven is al niks terechtgekomen. Drie weken ging het goed. Toen werd het stil. Eng, aangezien dat precies gelijkvalt met het opstarten van de Obnoxious Letters-Facebookpagina. Wellicht is het een vorm van onmerkbare druk die ik wil vermijden? Aan de andere kant. waar doe ik dit voor? Voor mezelf, maar ook voor vermaak. Dus niet miepen, en schrijven.

Hier loop ik vaker tegenaan. Met schoolopdrachten meestal niet, die krijg ik vrijwel altijd op tijd af. Deadlines geven me een creatieve boost, dus dat komt goed. Maar met dit soort planningen gaat het fout. Ik heb drie keer eerder geprobeerd de blog opnieuw op te starten. Allemaal mislukt. Ik wijdde het aan de druk om elke week creatief te zijn. Maar inmiddels heb ik een boek geschreven, dat me dwong om élke dag creatief te zijn. En tot nu toe is de ontvangst op mijn schrijfsels ook goed. Dat inspireert. Als de kwaliteit goed is en niet lijdt onder druk, waarom zou ik me druk maken. Mijn moeder zou het wijzen op een onderbewuste drang om druk en verantwoordelijkheid te mijden. Maar ik ben volwassen (ahem) en dus confronteer ik dat.

Hierbij een gelofte. Ik zweer mijn deadline aan te houden. Voor altijd. Voor deze blog in ieder geval. Eens kijken hoe lang het duurt voor ik dit breek. We nemen nu weddenschappen aan. En nu moet ik heel erg gaan nadenken hoe ik mijn blog over de MTV-cultuur ga opbouwen...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten